Pracująca jako kelnerka Fuu ma osobliwy cel w życiu: pragnie odnaleźć „samuraja pachnącego słonecznikami”. Pewnego dnia los się do niej uśmiecha – do knajpy trafia dziwny wojownik Mugen, który (nie za darmo wprawdzie) broni jej przed zbirami miejscowego wielmoży… O ile uśmiechem losu można nazwać to, że knajpa zostaje doszczętnie spalona, a jej nowo poznany znajomy, wraz z drugim, jeszcze dziwaczniejszym wojownikiem, z którym wdał się w walkę, zostaje uwięziony. Fuu zakrada się do więzienia i żąda od obu przysięgi, że pomogą jej w jej podróży… Śmiały (acz mocno improwizowany) plan odbicia więźniów udaje się i cała trójka wyrusza w drogę. Warto może nadmienić, że panowie nie są zachwyceni swoim zadaniem, a przy okazji najchętniej stoczyliby walkę na śmierć i życie… między sobą.

fragment recenzji na tanuki.pl

A teraz kilka słów ode mnie.

TO BYŁO FANTASTYCZNE!!

Najbardziej ryzykownym zabiegiem w całej serii jest oprawa muzyczna. Byłam bardzo niepewna zanim nie zaczęłam oglądać... Średniowieczna Japonia, samuraje i... hip-hop? Szczerze? Nie znoszę tego rodzaju muzyki, ale tutaj bardzo szybko ją zaakceptowałam. Ba, nawet mi się spodobała!
Do gustu bardzo przypadła mi kreska, chociaż nie należy do tych pięknych, wyidealizowanych jak w niektórych nowszych anime.

Walki są przedstawione płynnie, bardzo realistycznie, chociaż bohaterowie wydają się siekać po prostu każdego kto im się nie spodoba. Czasem mogliby oszczędzić niektórych przeciwników... No, ale można zrozumieć że takie w średniowiecznej Japonii panowały zwyczaje, a zabijanie to chleb powszedni samuraja.

Jeśli chodzi o bohaterów, to do wszystkich postaci od razu zapałałam sympatią. No niestety bohaterka żeńska może niektórych "wkurzać", ze względu na to że jest pyskata, trochę rozpuszczoną i łagodnie mówiąc irytującą małolatą. Mnie jednak przypadła do gustu właśnie z tego względu. Lekko mi przypomina Kagome z InuYashy.  Doskonale zdaję sobie sprawę z tego że na jej miejscu zachowywałabym się podobnie Taka solidarność jajników.

Męscy bohaterowie za to... Nie jestem w stanie wybrać któregoś z nich. Jin na początku podróży jest zimny, opanowany, trochę cyniczny, ale przede wszystkim bardzo inteligentny i wykształcony. Mugen to typ "dzikusa", impulsywny, nieco głupiutki, kierujący się wyłącznie własnymi zachciankami. Obydwaj nie mogą żyć bez walki i są skrajnie niebezpieczni. Zastanawiam się czasem dlaczego na początku ich wspólnej podróży nie zarżnęli po prostu Fuu i nie poszli każdy swoją drogą... To by bardziej pasowało do ich charakterów

Całość oglądałam niemal bez przerw, tak wciągnęły mnie przygody tej niezwykłej trójki. Finału wyczekiwałam jak na szpilkach i nie zawiodłam się. Skończyło se względnie szczęśliwie, a na dodatek moje romantyczne serce dostało maleńki prezent w postaci zalążku romansu pomiędzy bohaterami.

Komu mogę polecić to anime? Na pewno fanom klasycznych shounenów. Chociaż "Samurai Champloo" jest seinenem, skierowanym raczej do starszej publiczności, to duża ilość akcji oraz wątki komediowe na pewno przypadną niektórym do gustu. Należy pamiętać jednak o tym że świat przedstawiony w tej serii jest bardzo brutalny i wulgarny. Wszędzie roi się się od morderstw, burdeli i niepotrzebnych śmierci. Ne każdemu takie klimaty pasują. No i jest szansa że przypadnie też do gustu wielbicielom romansów. Co prawda ten wątek nakreślony jest tak minimalnie, że prawie go nie widać, tylko czasem są jakieś aluzje, ale wszyscy wiedzą, że fan widzi więcej No i nastolatka podróżująca z dwoma dorosłymi, przystojnymi mężczyznami musi się prędzej czy później którymś z nich zainteresować, prawda?