Spotykam się z różnymi opiniami, albo się komuś podoba, albo traktuje to anime jako totalnego gniota. Cóż się dziwić, nie na co dzień spotyka się serie z podobną kreską, czy problematyką. Wyjaśnię pokrótce o co chodzi (mam nadzieję, że nie będzie spoilerów). Hana mieszka u rodziny zastępczej, w której traktowana jest jak człowiek niższej kategorii. Odgrywa rolę typowego kopciuszka, zmuszona tłumić w sobie gniew, sama, a co za tym idzie, zdana na siebie. Wszystko zmienia się z chwilą, w której podczas obiadu na stole ląduje… skuter. Sprawcą całego zajścia jest szalona latynoska, która zdaje się kierować w życiu słowami „Carpe Diem”. Michiko, bo tak nazywa się kobieta, oznajmia, że jest biologiczną matką Hany. No tak, nie mogło być już gorzej, prawda? Tym bardziej, że Michiko jest zbiegłą z więzienia kryminalistką, a do tego „uprowadza” córkę i pragnie szukać mężczyzny swojego życia, (gdyż nie wierzy, że zginął w wypadku) który jest ojcem Hany. Śladami Michiko podąża jej dawna przyjaciółka z dzieciństwa, złośliwie nazywana przez latynoskę – Jambo. W taki oto sposób studio Manglobe zabiera nas w podróż do świata pełnego oprychów i problemów. Towarzyszyć będzie nam niecodzienna animacja i przyjemna dla ucha muzyka. Bardzo szybko dostrzeżemy, że Michiko jest po prostu zagubioną, niedojrzałą kobietą, a Hana będzie nieświadomie uczyła ją odpowiedzialności. Będziemy mieli okazję zobaczyć, jak te dwie bohaterki zmienią się podczas serii.

Z serią miałam okazje zaznajomić się już dawno. Towarzyszyły mi mieszane uczucia, nawet jeśli czytałam wiele, pozytywnych opinii. Postanowiłam jednak sama ocenić, czy naprawdę warto poświęcić jej czas. Co się okazało – tytuł wylądował u mnie w, tak zwanej, topce. Co Wy o nim sądzicie? Było warto, czy może bardzo się zawiedliście? Dodam, że wydawaniem anime zajęło się u nas Anime-Virtual.