Manga, do której mam spory sentyment gdyż jest pierwszą, jaką udało mi się skompletować a na naszym rodzimym rynku pojawiła się dzięki wydawnictwu JPF. Tytuł pewnie każdemu dobrze znany, ale mimo to tak na szybko napiszę, co tu mamy.

Ogólnie jest to pozycja, która można zaliczyć do kategorii horror z dużą ilością krwawej jatki. Scenariusz to istna mieszanka mamy tu Watykan z ekipą fanatycznych inkwizytorów, angielską organizacje protestancką Hellsing z wampirem na czele, ghule i nazistów w ilości masowej. Głównym bohaterem jest wampir, Alucard, który jest najpotężniejszą bronią organizacji Hellsing a że przy swoich działaniach nie przebiera w środkach to trzeba zapiąć pasy i się przygotować, że krew będzie się lala hektolitrami a kończyny będę latały na lewo i prawo.

Spotkałem na necie dużo negatywnych reakcji, co do kreski tej mangi jednak dla mnie jest ona w porządku sceny walk są dynamiczne a przy tym przejrzyste, co niestety nie często się zdarza a że np. taka postać jak Integra ma paskudną i męską twarz no cóż każdy nie może być piękny

W sumie to tylko dwie rzeczy mnie raziły przy lekturze Hellsinga po pierwsze to, co się dzieje na okładkach tej mangi woła o pomstę do nieba te karykaturalne szkice mają paskudny poziom. Druga sprawa to poczucie humoru autora, przy np. opisach postaci jest jak na mój gust tragiczny i niszczy mi wszystko, co przeczytałem w danym tomiku wcześniej.
Dla mnie są to wady, ale tylko, dlatego że mam totalnie inną estetykę i poczucie humoru niż pan Kōta Hirano.