PLUTO to opowieść bazująca na jednym z najbardziej znanych dzieł Osamu Tezuki - Atom Żelaznoręki, współczesnej historii Pinokia, w której rolę drewnianego chłopca odgrywa robot. Tytułowy Atom stał się popkulturową ikoną. Na całym świecie można kupić różne gadżety z nim związane, a w Hollywood wyprodukowano film bazujący na jego przygodach. Jednak to nie on jest głównym bohaterem PLUTO. Historia skupia się na postaciach drugoplanowych, głównie robotach zastanawiających się nad swoim człowieczeństwem, efektem czego jest opowieść duchem bliższa Łowcy Androidów niż bajce pt. Pinokio.


Jeżeli ktoś miał kiedyś styczność z mangą "Tetsuwan Atom" (Astro Boy) sprzed pół wieku to gratuluję. Ma teraz okazje zobaczyć tych samych bohaterów w zupełnie nowej oprawie. Autorem rysunków jest Naoki Urasawa, twórca między innymi "Monster" czy "20 Seiki Shounen". Efekt jest wspaniały. Zresztą poniżej możecie porównać sobie wygląd poszczególnych bohaterów.

Aby zachęcić was do przeczytania tego dzieła szepnę kilka sów na temat fabuły. Otóż akcja zaczyna się od "śmierci" jednego z siedmiu najwspanialszych robotów świata (pod względem zaawansowania technologicznego), które "uzyskały sławę" podczas działań wojennych prowadzonych kilka lat wcześniej w Persji. Niedługo potem ginie jeden z członków Wspólnoty Ochrony Robotów - człowiek. Czynnikiem wspólnym obu "morderstw" są ułożone przy głowach ofiar rogi. Obydwoma sprawami zajmuje się policyjny robot Europolu - Gesicht, również należący do siódemki najwspanialszych. Dziwne morderstwa zaczynają się powtarzać: giną kolejni zwolennicy równouprawnienia robotów oraz roboty zamieszane w 39 konflikt zbrojny Bliskiego Wschodu, a wszystko wskazuje na to, że popełnia je robot. Jest to teoretycznie niemożliwe, gdyż roboty są tak zaprogramowane, że dokonanie zabójstwa na człowieku jest dla nich nich niemożliwością. Raz tylko, osiem lat wcześniej wydarzył się taki przypadek. Bardzo zaawansowany technicznie robot Brau­‑1589 zabił człowieka. Do tej pory nie doszukano się powodu dla którego Brau popełnił zbrodnię. Był przecież idealny...

Tu pada pytanie: jaki powinien być idealny robot? Twórcy prześcigają się w pomysłach, aby stworzyć jeszcze lepszy egzemplarz niż poprzedni. Dostajemy niejasna sugestię, że robot idealny nie tylko wygląda jak człowiek, ale też się tak zachowuje. Jest tylko jeden problem... Roboty nie mają uczuć. A skoro tak, to nie są zdolne do miłości, przywiązania, smutku, nienawiści. Ale czy na pewno? Czy koszmary nawiedzające "siedmiu wspaniałych" po zmasakrowaniu kilku tysięcy pobratymców przed kilkoma laty nie są oznakami uczuć? Czy niechęć do mordercy dzieci robotów coś oznacza? Czy może to tylko udawanie, żeby bardziej upodobnić się do ludzi?

Pluto to całkiem dobra pozycja detektywistyczna, okraszona duża ilością rozterek psychologicznych nie całkiem ludzkich bohaterów. Na prawdę warto rzucić na ta mangę okiem, pomimo ceny jaką trzeba zapłacić za jeden tomik.